Dat was wat ik de laatste tijd tegen iedereen zei. En dan was de eerste vraag altijd. Ga je het land verkennen? Nee ik ga naar een paard kijken. Want het leven is beter met paard antwoorde ik dan met een Big Smile op mijn gezicht.
O en hier om de hoek zijn niet genoeg paarden vroeg men dan?
Nee niet die ene speciale die ik gezien heb was telkens mijn antwoord. En dan gingen de wenkbrauwen omhoog.
Toen mijn lieve Sky gegaan was. Heb ik mezelf de vraag gesteld, naar wat ga je op zoek?
Met pijn en verlangen in mijn hart beschreef ik hoe mijn toekomstig paardje moest zijn.
En het is eigenlijk heel gek.
Dit is nu mijn 3 de paard dat ik koop. En bij het eerste paard was de kleur voor me belangrijk. Bij mijn 2 de paard was kleur niet belangrijk maar wilde ik vooral een snelle sensibele.
En in mijn 3 de wens ging ik voor kleur, sensibel en een hartsvriend.
Zo gingen mijn woorden de kosmos in.
Heel veel sneller dan verwacht maar welkom en zeker niet op een manier dat ik het had verwacht kwam er een paardje in het vizier. En ik kreeg het meteen warm. 1 klein ( groot) detail 😊
Hij stond in Ierland.
En zo begon mijn reis.
6 weken later nam ik het vliegtuig richting Dublin. Ik ging niet enkel een paard bekijken.
Ik moest zelf ook nog wat obstakels nemen. En dat was namelijk dat ik nog een hele autotrip voor de boeg had en ik links zou rijden. Ik vond de gedachte alleen al super spannend. Maar ik ging voor de uitdaging. En ik stapte links in waarbij het stuur rechts stond 😊 En men had me vooraf nog gewaarschuwd.
Ik begon er met knikkende knieën aan en al gauw reed ik Dublin uit.
En een goeie 2 uur later kwam ik veilig aan op mijn bestemming.
En mijn eerste indruk over het binnenland van Ierland was inmiddels een feit.
Heel erg anders dan bij ons. Erg landelijk. Als ik naar de omheiningen kijk zou ik vermoeden dat er in het zomerseizoen overal paarden kunnen staan. Echter nu kwam ik op 200 km amper een handjevol paarden buiten tegen.
Later kwam ik erachter dat de meeste paarden in de winter binnen staan vanwege het gure weer en vanaf mei weer buiten gaan.
Het landschap zelf is heuvelachtig met een ruwe bodem en begroeiing. En voorzien van typische stenen muurtjes. Mooi om te zien.
Ik was welkom bij de eigenaren van Paddy waar ik 3 dagen mocht verblijven en ik goed voorzien werd van eten. Dus alvorens ik Paddy nu echt eindelijk kon bewonderen. Gingen we eerst thee drinken en wat eten. Ik had inmiddels na 9 u reizen wel een hongerke gekregen.
En waar je ook komt in de wereld. Zet een stel paardenmensen bij mekaar en het praat vanzelf 😊
Nadat we uitgebreid hadden kennis gemaakt gingen we eens kijken wat Paddy van zijn bezoek zou vinden.
Hij keek zich de ogen uit zijn kop. En was eerst wat argwanend. Maar hij houd van ruiken.
En het eerste wat mij opviel aan de stalletjes was dat de deuren erg hoog waren. Iets wat wij niet gewend zijn. Maar ze wisten me te vertellen dat ze veel jonge paarden kopen en ze wel eens rustig over de deur springen. Vandaar de hoge deuren. De stallen waren erg ruim en in de stallen waren de muren niet zo hoog dus de paarden hebben contact met elkaar.
Na enig gesnuffel mocht Paddy uit zijn stal. En kon ik eindelijk zien hoe hij in het echt was. Want afgaan op foto’s is niet altijd even gemakkelijk.
Het eerste waar ik naar keek waren zijn benen en zijn hoeven.
Oef, 4 goeie rechte benen en 4 mooie van nature gevormde hoeven eronder.
Een knap hoofdje met een zeer lieve blik en een zacht oog.
So far so good dacht ik. Hij was al goed opgeknapt in de voorbije 8 weken sinds hij Bij Sandra Conlon stond. En ze had al erg goed voor hem gezorgd.
Want voorheen had Paddy altijd op het land gestaan met nog 3 andere paarden en had hij maar weinig menselijk contact gehad. Dus de laatste weken is er heel veel op hem afgekomen en heeft hij heel veel nieuwe dingen moeten leren kennen.
Ik had nog een paardje gezien en die stond een dorp verderop en samen met John ging ik kijken naar de paarden bij Charlie. De schimmel die ik gezien had was echt een mooi paard. En was een Irish draught 3 j en had al flink massa. Zeer mooi toekomstig eventingpaard maar het zou een echte tank gaan worden. Dat is wel duidelijk.
Maar wat zijn wij verwend met onze accommodaties hier in Belgie – Nederland.
En dan nog durven we wel eens te zeuren. Je kunt merken dat de paardenmensen in Ierland echte paardenmensen pur sang zijn. Heel anders dan bij ons.
Ik wil niet romantiseren want ik denk dat sommige situaties op verschillende boerderijen echt wel voor verbetering vatbaar zijn. Maar wat ik in het gasthuis vooral kon merken was. Dat men het erg belangrijk vind om de paarden niet te verwennen wanneer ze de leeftijd van 3 nog niet hebben bereikt. Ze willen er zeker van zijn dat het paard de normale omgang met mensen op een positieve manier ervaart. Maar ze willen ook behoeden dat de paarden verwend worden en hierdoor brutaal kunnen worden.
Na een kort bezoekje weer naar Sandra. Die was inmiddels begonnen aan het schoonmaken van de stallen. Dit doet ze 2x per dag. En de paarden krijgen 3x per dag voer. De paarden krijgen telkens de gelegenheid om de stallen te verlaten en even buiten de benen te strekken. Ik vond zelf dat ze dit heel beheerst deden. Bij ons tref ik ze wel eens brutaler😊
Inmiddels was het avond en konden we aan tafel om te eten, voorzien van een lekker wijntje en een toetje.
Ik was daarna erg moe en ik ging op tijd naar bed. Waar ik heerlijk heb liggen wegdromen.
De lokale tijd was ons oude winteruur. Dus ik kon lekker uitslapen. En ik had de opdracht gekregen om dit ook lekker te doen en te ontspannen.
Hoe dag 2 verloopt kun je lezen in het volgende blog.
Maar dag 1 was echt al een te gekke ervaring die ik mooi in mijn rugzakje heb zitten.