Wat betekend het voor een paardenlichaam als je met veel trekkracht je paard nageeflijk probeert te rijden? Paardrijden is en blijft moeilijk voor iedereen, of je nu al verder in de basis bent of weer opnieuw een jonkie gaat rijden vaak lopen we vast op het gevoel, hoeveel druk is nog ok?
Ik denk dat dit mijn grootste worsteling ooit wel is geweest met mijn 3 paarden! Maar ik heb de code eindelijk gekraakt.
Van nature ben ik iemand die graag een licht verend contact voelt en wanneer ik rijd met een sterker contact wat heus wel eens gebeurd dan merk ik dat ik heel stug word in mijn lijf. Omdat ik het heel lastig vind om een zachte verbinding te onderhouden met iets waar je een stille hand voor nodig hebt en uiteraard ook veel gevoel moet behouden want je mag letterlijk niks weggeven. Wel dan ben je mij kwijt. En mijn paard denkt er precies zo over.
Ik denk dat veel ruiters hierin meer hun gevoel zouden mogen gaan volgen i.p.v. altijd maar het riedeltje van in de les net zoals in de les achterna te rijden. En ik snap het, want je wil je best doen.
En in begin gaat het moeilijk. Maar als jij echt gaat voelen wat heeft je paard nu nodig en je stopt met rijden vanuit trekkracht dan gaat je paard ook in balans komen. Tenminste dat is mijn ervaring en daarbij zeg ik je volg je gevoel en luister naar je paard en de balans komt vanzelf. Maar we gaan eens terug naar de vraag wat gebeurd er in het paardenlichaam als je rijd onder veel druk?
Er zijn verschillende belangrijke dingen die gebeuren waarbij we maar al te vaak niet genoeg stilstaan.
In de eerste plaats het paard voelt in zijn mond alles en ervaart het als niet prettig en pijnlijk en zal altijd proberen om hier onderuit te geraken. De mond is zeer gevoelig en bovendien ligt het bit rechtstreeks op de tong waar de spier hyoid ligt en verbindt met het kaakgewricht met de keelingang en met de tong dus. Het helpt bij het ademen het slikken en zorgt mede voor balans in het lichaam.
Als jij dus letterlijk afdwingt van je paard, hals laag en rond. No way dat er ontspanning ontstaat en je paard de balans vind in zijn lichaam. Je paard zal zijn kaken aanspannen om tegen de druk in te gaan. het bit vast pakken, sterk worden aan 1 kant. Alles gebeurd en wij krijgen er geen controle over en ervaren het ook als onprettig en moeilijk.
Daarnaast is een direct gevolg dat je paard zijn beweging beperkt word. Het paard zal zijn passen niet afmaken. Zijn rug wegdrukken, opnieuw krijg je geen ontspanning doorheen de bovenlijn. Want een paard dat loopt met een gespannen rug beweegt nu eenmaal met korte stugge passen en kan zelfs traag en flegmatiek aanvoelen. Je gaat ook de verkeerde spiergroepen trainen. Om een paard te trainen zodat het een sterke bovenlijn krijgt ga je de buikspieren activeren. Dit kan alleen maar vanuit ontspanning. Want wanneer je met kracht je paard dwingt om nageeflijk te rijden dan geeft je paard via het tongbeen spanning aan het kaakgewricht, hier vandaan brengt het paard zijn hals omhoog, i.p.v. omlaag, wat er meteen voor zorgt dat de bovenlijn van de rug hol trekt en zijn buikspieren hier onmogelijk kan door aanspannen. Hij zal wel zijn buikspieren strak maken om de nodige drijvende hulpen op te vangen die veelvuldig worden gegeven in de hoop dat het paard over de rug nageeflijk wordt. Wat het paard ook als onprettig ervaart en volledig negeert. Maar het heeft het omgekeerde effect en dus de verkeerde spiergroepen worden getraind.
Omdat je paard niet geleerd heeft om vertrouwen in je hand te krijgen gaat hij voor en achter compenseren. Als je maar lang genoeg trekkracht gebruikt of veel druk dan gaat je paard op een geven moment echt wel zijn hals afbuigen. Maar bij het minste geringste ben je het zo ook weer kwijt want je paard loopt niet op eigen benen dus wanneer je hem voor ruimte geeft gaat die hals weer direct omhoog. Maar stel je hebt je paard aan de voorkant enigszins rond gereden. En je gaat nu focussen op de achterhand meer onder de massa te rijden. Je gaat merken dat je paard compenseert. Als hij niet geleerd heeft om in ontspanning voorwaarts neerwaarts te rijden en je vraagt aan de achterbenen maak een grotere pas onder je lichaam door dan brengt het paard ongetwijfeld zijn hals weer omhoog. Want hij kan niet anders. Zie het als een wipwap als de ene kant hoog is is de andere kant laag en visa versa. De kunst is om achter de verbinding te maken die het paard aan de voorkant kan verwerken als je achter de activiteit erin rijdt en aan de voorkant het kader gaat scheppen waarbij de achterbenen toch de ruimte onder de massa kan pakken. En de benen niet afgeremd worden in hun beweging en activiteit.
Het voordeel van een paard dat op zachte hulpen in balans gereden wordt.
Is dat je veel ontspanning ervaart, perfect op zijn eigen benen loopt en je veel betere controle over de schouders krijgt waardoor je het paard veel sneller gaat rechtrichten met de minste moeite.
Het paard traint de juiste spieren en is minder gevoelig voor blessures. Er worden geen onnodige afvalstoffen in spieren gevormd die het lichaam in zijn natuurlijk herstel proces ook weer dient af te voeren. En bovendien in begin duurt het misschien ietsje langer voordat je losrijden echt vorm begint te krijgen in houding en balans. Maar al snel zul je merken dat je paard veel beter gaat meewerken waardoor je gemakkelijker en sneller je paard los hebt gereden.
En voor je mindset doet het ook wonderen. Waardoor je met een veel fijner en tevreden gevoel na je rit weer afstapt. Onlangs heb ik een mooi werkboek gemaakt met meer dan 70 oefeningen die je helpen om je basis te bevestigen of juist om te gaan kijken waar sta jij in je basis samen met je paard. Alle hulpen zijn bijna afzonderlijk in een oefening gegoten waardoor je echt kunt gaan ontdekken dit gaat goed en hier heb ik nog huiswerk te verrichten. Je kunt je hier inschrijven om het boek meteen in je mailbox te ontvangen.