Je hebt je paard lekker los gestapt in de warming up en 1 van de dingen die je opviel is dat je paard heel de tijd sterker bleef op 1 teugel. En je vond dat hij niet lekker soepel was. Daarna ging je in draf om hem verder “los “ te rijden in de hoop dat het wel beter word maar integendeel het werd enkel maar erger.
Tijd om hier wat mee te doen!
Want wat je voelt is duidelijk het verschil tussen de kracht van de 2 achterbenen.
Dit vertelde ik in het vorige Blog al wat dit precies is.
Nu gaan we het hebben over de oplossing die het paard van nature gaat aanbieden die wij niet als gewenst ervaren maar die hij wel zal inzetten als smokkel oplossing om juist geen gewicht te hoeven dragen op het zwakkere achterbeen.
Het paard is gebouwd op 4 benen en is in de bovenlijn verbonden met de hals en rugwervels. Echter heeft moeder natuur de rugspieren niet even lang gemaakt. En wanneer we hier als ruiter plaats opnemen is het paard uit balans. Uit balans wanneer hij rechtdoor loopt, uit balans in de wendingen.
Om het paard weer in balans te brengen gaan we hem soepeler maken met buigingswerk. Zodat hij rechtdoor en in wendingen zijn gewicht exact over 4 benen blijft dragen en de rugspieren aan beide zijdes even lang worden. De moeilijkheidsgraad zit erin om de balans te vinden in alle verschillende gangen.
En voor ons is het de kunst om het paard te laten begrijpen dat we buiging willen en het paard soepeler willen maken. Wij gaan d.m.v. stelling en ons binnenbeen vragen aan het paard om te buigen. Het binnenachterbeen moet onder het lichaam tot in de sporen van het binnenvoorbeen worden geplaatst. Waarbij de heup aan de binnenkant zakt. Dat is het uitgangspunt.
Vaak als het paard nog niet soepel genoeg is aan de kant waar hij moeilijk buigt.
Gebeurd het volgende:
Vb gaat uit van een zwakker rechterachterbeen:
– Het sterkere linkerachterbeen rechtsom zal de achterhand naar binnen duwen en het paard valt over de buitenschouder weg. Dit omdat het zwakkere spronggewricht naar buiten draait in plaats van zich direct onder de achterhand te plooien zoals het sterkere spronggewricht aan de andere kant.
– Linksom gaat het rechterachterbeen dat zwakker is naar buiten uitzwaaien. Wat je voelt is dat het moeilijk is om het rechterachterbeen bij het paard te houden en uitzwaait.
De oplossing is ervoor te zorgen dat hij meer gewicht op rechtsachter gaat dragen. En meer gaat luisteren naar de begrenzende hulpen.
En hiervoor zal je moeten zorgen dat je de juiste teugelhulpen gaat inzetten die samenwerken met je buitenbeen.
Je paard extra laten buigen op je binnenteugel zonder dat het paard buigt om je binnenbeen gaat het paard nog meer over de buitenschouder laten wegvallen. Dit gaan we dus niet doen!
– Maar door je paard in een contrastelling te vragen en met je buitenbeen de achterhand naar binnen te duwen ga je het paard verplichten om gewicht op het rechterachterbeen te plaatsen.
En ga je het paard leren om de hulpen aan de buitenzijde als een begrenzende hulp te respecteren.
Even gemakkelijk gezegd. Door het paard eerst te leren waar de grens ligt aan de buitenkant. Zal het gemakkelijker worden om ze begrenzend toe te passen wanneer je het paard gaat vragen te buigen om je binnenbeen.
Allemaal gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik weet het. Mijn jonge paard heeft het nu steeds beter onder de knie. Maar toen ik begon te lessen met hem om hem verder in te rijden gingen we dus eerst met actief voorwaarts rijden aan de gang en buiging was het 2 de op ons leerlijstje.
Ik vond dit erg moeilijk en Sky ook want hij maakte mij echt wel duidelijk dat hij niet zoveel respect had voor mijn begrenzende hulpen en niet meteen van plan was om meer gewicht op het rechterachterbeen te plaatsen. Het heeft toch een week of 4 geduurd voor we hier in wat meer fine tuning hadden. Maar ik ben uiteindelijk wel blij dat we deze oefening nu goed onder de knie hebben en ik hem zowel linksom als rechtsom inzet als ik voel dat mij teugelcontact ongelijk word. In galop voel ik nog steeds duidelijk dat het rechterachterbeen niet genoeg buigt, naar voren grijpt en de binnenheup zakt. Maar het blijft work in progress en alle begin is moeilijk. Stap en draf gaan nu goed.
Want een paard dat gelijk is op 2 teugels zit veel gemakkelijker en is aangenamer rijden.
Veel succes
Oona