Je paard in harmonie rijden, met lichtheid samen door de baan gaan als een perfect afgestemd duo dat is hoe we willen dat het klinkt, voelt en eruit ziet. Het heeft zelfs iets romantisch.
Echter de noodzaak is eerder realiteit en is soms allesbehalve romantisch. Juist omdat de dressuur een noodzaak is omdat we het paard toch willen berijden en het paard van nature scheef is.
Iedereen heeft het er altijd over maar wat is het nu precies?
Zo goed als alle paarden zijn scheef en zo worden ze geboren. De ene zal extremer zijn dan de andere.
En het ene paard is atletischer gebouwd om het beter te kunnen trainen dan het andere.
Natuurlijke scheefheid wil eigenlijk zeggen dat elk paard net zoals bij de mens linkshandig of rechtshandig is van nature. En dat hij aan de ene zijde makkelijker kan buigen dan aan de andere zijde. Paarden zijn van nature dus niet gelijkmatig gebouwd. Maar zolang er met het paard niet gewerkt word ontstaan hierdoor nog geen problemen.
Echter willen we met het paard gaan rijden en hier ruitergewicht aan gaan toevoegen dan zullen we beide kanten sterker en soepeler moeten gaan maken zodat we het paard gelijkmatig kunnen gaan belasten om blessures te voorkomen.
En dat is wanneer de dressuur een noodzaak word. En vaak ook ingewikkeld word.
Een vb. We beginnen te rijden, maken ons paard goed voorwaarts, vragen wat buiging en voor je het weet heb je teveel buiging en zoekt je paard alweer steun aan de buitenzijde van de bakrand. We hadden té veel té lang en niet genoeg gedoseerd hulpen gegeven. Hier komt de rijkunst om de hoek om dan te weten welke oefening ga je inzetten om je paard weer recht te richten.
Hoe ontstaan blessures ?
Door de verschillende scheefheden niet te herkennen. En het paard in zijn voorkeurs houding te laten lopen kan het sterke been, zijn beste beentje dat hij altijd voor zet, overbelast gaan worden. Zowel met de voorbenen als met de achterbenen. Deze spieren die hieraan bevestigd zitten zullen groter ontwikkeld worden dan de mindere sterkere kant en op de duur overbelast worden. De ongelijkheid gaat alleen maar meer benadrukt worden. Sommige paarden kunnen gaan blokkeren omdat ze letterlijk vast lopen in hun lichaam, ze zullen verzet gaan vertonen. Op meer dan verschillende manieren dit kan door erg traag te worden, te snel te gaan, 1 kant vast te pakken etc.…
Tijdens de trainingen naar ontspanning toewerken zal moeizamer verlopen omdat het paard gehinderd word in zijn beweging. Bijv. blessures aan het been kunnen ervoor gaan zorgen dat het paard gaat compenseren. Anders zal gaan lopen om het pijnlijke been te ontlasten. Waardoor weer een ander lichaamsdeel het harder te verduren zal krijgen en er blokkades ontstaan.
Welke scheefheden kan je herkennen?
– Tijdens de trainingen ga je ontdekken dat het paard de ene zijde makkelijker zal buigen en soepeler op een volte zal lopen dan op de andere zijde. Het paard is of links gebogen of rechts gebogen. (Verticale evenwicht)
– Het paard loopt van nature 60% op de voorhand en 40% op de achterhand en zal daardoor steun gaan zoeken in je handen. (Horizontale evenwicht)
– De schouders zijn smaller dan de heupen. Wanneer we rijden in een afgesloten ruimte dan zal de buitenschouder en de buitenheup van het paard 1 rechte lijn worden en op zijn manier steun gaan zoeken aan de omheining van de piste.
– De voorbenen hebben ook hun voorkeur om met het sterkste been onder het gewicht plaats te nemen. Hier ga je verschil gaan voelen in op de binnenschouder vallen en over de buitenschouder wegvallen. Schoudervoor is wat we gebruiken om het paard hierbij recht te richten.
– De achterbenen zijn de motor van het paard hier gaat hij het lichaam mee vooruit duwen. Het ene achterbeen is sterker en stuwt meer het andere been is sterker in het buigen en draagt meer. Belangrijk is dat we beide achterbenen individueel sterker gaan maken.
– Dan heb je de verschuiving van het zwaartepunt tijdens evenwichtsverlies. Bij elke pas voorwaarts komt er energie vrij uit het achterbeen dat door stroomt naar het diagonale voorbeen. Door het ruitergewicht dat zelf niet in evenwicht boven het zwaartepunt blijft, gaat het zwaartepunt evenwicht zoeken onder de ruiter dit voel je ook weer terug evenwicht, in het vallen op de binnenschouder of de buitenschouder.
Besluit.
We kunnen stellen dat alle symptomen die we tegenkomen tijdens het rijden een evenwichtsverlies is, waarbij het paard elke keer gaat compenseren om paard en ruiter rechtop te houden.
En het is aan ons om te voelen wat er gebeurd en welke oefening we gaan inzetten om het verbeteren. En helpt de oefening ook of is er nog een andere oefening nodig? En lukt het het paard om gemakkelijker zijn evenwicht te bewaren en kunnen we onze hulp ook al weglaten?