Mijn paard in beweging

De 5 meest voorkomende problemen bij paarden.

Paarden houden betekent altijd nauwlettend het management van je paard op de voet opvolgen.
Om het minste opkomend euvel de kiem in te smoren.

Wanneer het kleine probleem kan uitgroeien tot een grote blessure dan is het eigenlijk al in een veel te ver gevorderd stadium dat steeds moeilijker onomkeerbaar word. Waar het paard ongetwijfeld groot ongemak van heeft. En we willen toch allemaal het beste voor ons paard.

We kijken even naar de 5 meest voorkomende problemen die we met goed management kunnen vermijden.

Hypertonie van de rugspieren en lendenen.

Hypertonie wil zeggen dat de spieren een verhoogde tonus (aanspanning) hebben en ze steeds meer moeite krijgen met aan en ontspannen. Wanneer deze steeds minder goed doorbloed geraken worden ze gevoelig en pijnlijk en zorgen ze dat het paard gaat compenseren (anders bewegen) in het lichaam. We zien dit vaak in de rugspieren en de overgang naar de lendenen. Een rug die vast zit noemen we het in de volksmond, wat als resultaat heeft dat het paard niet meer los door zijn lijf beweegt. En in meerdere spiergroepen in het lichaam beperkt worden.

SpierAtrofie rug en hals.

Atrofie wil zeggen spieren die matig tot volledig verdwenen zijn en nog maar heel beperkt werken. We zien het vaak terug in de hals en in de rug.

– In de hals is de oorzaak vaak het verkeerd aanspannen van de halsspieren ten gevolge van de ruiter die te sterk inwerkt en waarbij het paard moeite doet om de druk te vermijden door de verkeerde spieren aan te spannen. We willen juist zien dat het paard de bovenlijn in de halspieren aanspant maar door de sterke inwerking gebruikt het paard juist de onderhalsspieren die op hun beurt dan weer hypertoon zijn geworden. En de bovenhalsspieren atroof worden.

– In de rug is de oorzaak in 75 % van de gevallen een zadel dat slecht past en knelt waardoor de bespiering beschadigt en afbreekt. Een zadel dat knelt voorkomt dat het paard zijn schoft kan liften en zijn rug kan opbollen. Langs de ruglijn zitten reflex punten als het zadel hier constant op drukt dan drukt het paard zijn rug weg hoeveel wij ook vragen om de buikspieren aan te spannen en de bovenlijn beter te gebruiken.

– Geen beweging, een voerrantsoen dat te karig is kunnen ook allemaal een onderliggende oorzaak hebben voor spieratrofie.

Pijnlijke spieren.

Wanneer paarden heel eenzijdig getraind worden en er continue moeilijke oefeningen van hem gevraagd worden kunnen de spieren verzuren en erg pijnlijk worden. Dit kan 36 u tot 72 u duren. Paarden gaan dan stijf bewegen of liefst zoveel mogelijk beweging vermijden.
De pijnlijkheid komt verder uit het eiwit myoglobine wat een zuurstofbindend eiwit is dat in grote hoeveelheden voorkomt in de spieren en zorgt voor het herstel van spieren.
Spierpijn moet na enige tijd vanzelf weer overgaan. Gebeurd dit niet en blijft het paard veel last van spierpijn houden die niet in verhouding staat tov de fysieke inspanningen die het paard doet dan neemt men best contact op met de dierenarts.
Belangrijk is om altijd te zorgen voor een goede warming up en cooling down waarbij de spieren naderhand nog warm worden gehouden en het herstel sneller en minder pijnlijk verloopt.

Blokkades en mobiliteitsproblemen >< beperkte beweging.

Zien we vaak terug in de hals, rug en si-gewricht.

– De meeste spanning zit bij de onderhals en de atlas. Hier vind je de meeste blokkades terug.
Wanneer het paard te veel zijn halsspieren verkeerd aanspant dan zal het op de verkeerde plaatsen bespierd geraken en de halswervel gewrichten beperken in laterale buiging ( links en rechts) en afbuigen van de hals ( bovenlijn aanspannen).

– Om de bovenlijn goed te kunnen opbollen en voldoende lengtebuiging te kunnen laten aannemen is het van belang dat de wervelkolom zijn flexibiliteit in elk facetgewrichtje optimaal is.
Elk facetgewricht verbind de ene wervel met de andere wervel. Wanneer de wervelkolom geen facetgewrichtjes zou hebben dan zou de wervelkolom star en stug zijn en niet kunnen bewegen. De paarden zouden dan houterig en stijf lopen.

Wanneer de facetgewrichten voor langere tijd beperkt worden door bijv. een zadel dat niet past of de techniek van de ruiter die niet handig genoeg is om het paard te rijden met een goede aangespannen rug, dan kunnen de Facetgewrichten beschadigen en ontstoken geraken. En zeer pijnlijk worden.

– Blokkades of asymmetrie van de beweging van het si-gewricht. Kan voortvloeien uit rugproblemen, pijnlijk spronggewricht, artrose in de benen, peesblessures,overmatige links of rechtshandigheid die niet word gecorrigeerd, compensatie in het lichaam als gevolg van…

Verstoord musculair functioneren.

Spieren worden aangestuurd door het zenuwstelsel. En het zenuwstelsel is als een telefoonlijn die vertrekt vanuit de hersenen. Prikkels voelt in en rondom het lichaam en hier meteen met een reactie op reageert. Wanneer spieren in een slechte conditie zijn waar ik het in de vorige puntjes al over heb gehad dan is het voor het zenuwstelsel moeilijker om de spier perfect aan te sturen zonder ruis op de telefoonlijn. Wat we dan zien is dat het paard in milde of zware vorm coördinatie problemen heeft. En een afwijkend bewegingspatroon vertoond.

– Dit kan veroorzaakt worden acuut door een trauma van buitenaf.
– Of aangeboren
– Of ouderdom vaak noemen we dit ouderdomsproblemen.
– Maar beschadiging door slecht passend harnachement is ook een mogelijkheid.
– Of de inwerking van de ruiter die jarenlang met teveel druk is uitgeoefend. Waarbij de structuren in het lichaam verkeerd belast werden en teveel druk funest werd voor de optimale werking.

Samenvatting;

Een paard is een groot dier met een grote complexiteit in het ganse skelet, spieren, gewrichten en aansturingen.
Alles hangt heel nauw samen met elkaar en heeft ongetwijfeld invloed op mekaar. Waar we heel goed zorg voor moeten dragen. Als we willen dat ons paard gezond blijft functioneren bij het dragen van een ruiter.
Tijdig je paard ondersteunen bij herstelprocessen en de spieren in conditie houden kun je in feite net zo goed als een basisconditie omschrijven die heel erg belangrijk en noodzakelijk is.

Groeien en groeischijven hoe zit het nu ?

Ik was wel benieuwd hoe groot Paddy nu eigenlijk is aangezien hij nog flink overbouwd is. En de vooruitzichten zijn dat hij nog een hele groeispurt gaat maken.
Hij word volgende maand 2 en is nog een echte baby.

Je wil niet weten hoe vaak ik van de oude garde al heb mogen horen dat ik hem gerust al zadelmak kan beginnen maken. Onder het mom van nu is hij nog te handelen!
Foute boel denk ik dan.

De laatste jaren neemt de discussie over paarden zadelmak maken erg toe en men kan het er maar niet over eens worden.
Ik denk dat je in eerste instantie niet té snel moet willen gaan. En dat je altijd goed naar je paard moet kijken.

In ieder geval Paddy is er in de verste verte niet aan toe 😊
Die is in Ierland heel sober gevoerd geweest en heeft daar vooral met koud guur en grillig weer te maken gehad. Waardoor hij een laatbloeier zal zijn.
Is dat slecht? Nee zeker niet. Want energierijkvoer aan een heel jong paard (veulen) geven kan ocd in de hand werken. Losse botfragmentjes die gaan rondzwerven waardoor paarden kreupel kunnen gaan lopen.

Het is nuttig om bij 2 jarige paarden röntgenfoto’s te laten maken zodat er uitgesloten kan worden dat het paard ocd heeft. Na de leeftijd van 2 jaar zijn de botten genoeg verbeend om geen botfragmenten meer af te stoten. En kan er buiten een trauma ook geen ocd meer ontstaan.

Echter is er bij elk botuiteinde nog wel een groeischijf die nog enige tijd zacht is en bestaat uit kraakbeen.
En dat maakt het interessant. Elk bot heeft een bepaalde tijd nodig om volledig tot vorm te groeien hoe het bedoeld is. Hiervoor heeft hij aan het uiteinde een zacht stukje ring zitten dat ervoor zorgt dat een bot langer en breder kan worden naarmate een bot groeit. Het ganse groeiproces duurt tot een leeftijd van 4-6 j. Bij grote paarden kan het zelfs tot 8 j duren voor alle botten volledig gevormd zijn. Ga je een jong paard overmatig trainen dan kan het skelet dus schade oplopen en bestaat de mogelijkheid dat botten en wervels gaan vergroeien of afwijken van een normaal skeletpatroon.

Moeten we het paard dan helemaal gerust laten tot zijn 8 j.

Nee liefst niet zelfs. Botten hebben beweging en een lichte schokbelasting nodig om sterk te kunnen worden.
Beweging om de gewrichten soepel en flexibel te houden en lichte schokbelasting zorgen ervoor dat botten, ligamenten en pezen sterk worden en letterlijk tegen een stootje kunnen in de toekomst.
Je kunt dit het beste trainen door op verschillende ondergronden te gaan stappen met het paard.
Het is een veilige manier van trainen zonder dat het paard overbelast word.

Je zou er moeten naar streven om wekelijks je paard op 4 verschillende bodems te laten lopen.
En nee je hoeft geen 4 verschillende bakbodems op je locatie te voorzien 😊 Dat zou wat veel van het goede zijn.
Soms hoeft het niet eens ingewikkeld te zijn. En hoef je enkel bewust te worden van de verschillende ondergronden die aanwezig zijn en daar optimaal gebruik van te maken.

Op mijn accommodatie is er een rijbaan, longeerbak, en buitenrijbaan deze zijn alle 3 van verschillende demping.
Daarnaast heb je nog de wei en de paddocks. En de bestrating op het erf of de weg. En vergeet niet dat buitenritten of tochten verschillende partijen bodems in een rit hebben zitten.

Ongeveer vanaf een leeftijd van 3,5 j kun je het paard licht en regelmatig 3/week aan het werk gaan zetten. Vooral om spelenderwijs aan te leren zoals wijken voor druk, Longeerwerk, handwerk, dubbele lange lijnen waarbij je het paard voor je uitstuurt, schriktraining waarbij je paard je leert vertrouwen en leert gehoorzamen.

Tegen dat het paard 4 is kun je het zadelmak maken gaan introduceren. En rustig aan gaan opbouwen. Maar kijk naar je paard. Vind je dat het paard er niet uitziet als een 4jarige wacht dan tot het paard meer volwassen is geworden.

Op welke leeftijd zijn welke botjes volgroeid?

De botten volgroeien 1 voor 1 en zijn het snelst volgroeid onderaan bij de benen.
De botten in de wervelkolom die sluiten als laatste wat bij grote paarden wel tot 8 j kan duren.

———————————— De bovenlijn is nu pas volgroeid 8 j
– Als laatste de volledige wervelkolom beetje bij beetje vanaf een leeftijd van 5,5 tot 8 j samen met de axis en de atlas.
– Dijbeen 3-4 j

– —-Alles boven de knie en spronggewrichten is volgroeid en onder de wervelkolom
– Scheenbeen 3 – 3,5 j
– Schouderblad 3 – 3,5j
– Opperarmbeen 3 – 3,5j
– Spaakbeen + ellepijp 3 – 3,5j

– ————————– Alles onder de knie is volgroeid
– Bekken waarvan de heup 18 m – 2j en de rest zal zich verder ontwikkelen tot een leeftijd van 5j
– Voorknie 18m – 2 j
– Pijpbeen +- 18 m
– Kootbeen 13 -15 m
– Kroonbeen 9 -12 m
– Hoefbeen is volledig volgroeid vanaf de geboorte

Moraal van het verhaal. Haast en spoed zijn zelden goed.
Wat niet wil zeggen dat je niets mag doen maar alles met beleid en opbouwend.

3 Dagen Ierland waren een geweldig avontuur.

Vandaag tijdig op om nog de laatste ochtend door te brengen in Culmore. En daarna weer naar Belgie te reizen.
Tijdens het ontbijt vroeg John me goed geslapen?

Ik moest stiekem wel lachen en vertelde hem dat ik mijn eerste zorgendroom om Paddy al achter de rug heb. 😊
Namelijk dat Paddy bij ons op stal stond in een heerlijke dikke laag met stro en dat hij de halve stal had leeg gegeten. Gelukkig met een goed einde in mijn droom. Maar hij is het niet gewend om op stro te staan. Dus rustig aan wanneer hij aankomt is zeker geen slecht idee.

Na het ontbijt eerst Paddy goeiemorgend zeggen. Die heeft echt een denkende blik.
Ben je daar nu weer? Zie je hem denken. En lust inmiddels een appel in hele kleine stukjes. Hoezo nu al verwend?

Ik laat Paddy achter met zijn ontbijt en ga Sandra helpen met de paarden buiten zetten en water geven en daarna is het tijd voor Ringo het 2 de wedstrijd paard van Sandra en die krijgt vandaag een stevige massage. Ook hij stond te genieten. Achteraf het tapen ging wat moeilijker met al het loskomend haar. Maar het is uiteindelijk wel gelukt.

Tijdens 1 van de vele gesprekken met John wist hij met vertellen dat er vroeger een handelaar was die alle paarden met afstamming van Cavalier opkocht omdat deze juist zo een fijn karakter hebben. Als men het in ierland heeft over een cavalier dan weet men precies welk karakter te verwachten. Heeft men het in Nederland over een J… dan weet men ook precies wat te verwachten. Klein verschilleke.
Cavalier is dus 1 van de opa’s van Paddy.

En inderdaad wat ik toe nu gezien heb van Paddy is een heel fijn beheerst karakter.

Paddy zijn kruising bestaat langs moeders zijde uit een Connemarapony en langs vaders zijde uit een Irish sport horse.
En een Irish sporthorse is eigenlijk een kruising van het typische Ierse trekpaard dat gekruist werd met volbloedpaarden om ze sportiever te maken en er een elegant rijpaard van te maken. Het zijn uitmuntende eventing en springpaarden. Fijne veelzijdige paarden dus.

Connemara’s zijn fijne pony’s die zich gauw hechten aan hun eigenaar en erg mensgericht zijn. Ze zijn nieuwsgierig, eerlijk en intelligent. Wat er soms voor zorgt dat ze eigenwijs zijn. Vaak zijn de pony’s vanwege hun stokmaat geschikte familiepony’s. Braaf voor de kleintjes en groot genoeg voor de moeders.

Mijn ervaring is dat ze vooral heel eerlijk en niet gemeen zijn. En ze een fijn vertrouwd gevoel geven.
Zenuwachtigheid in hun karakter ben ik nog niet tegengekomen. Dus ik denk dat ik een heel fijn paardje heb getroffen.

Spoedig zal Paddy me volgen vanuit Ierland met transport over de weg en de boot vanuit Engeland.
Intussen heb ik vernomen dat de papieren van de andere reispaarden niet in orde waren en dat het transport enkele dagen uitgesteld word. Maar volgende week zal hij zeker en vast aankomen bij ons op stal. En zijn stalletje zal voorzien zijn van een klein laagje stro om te beginnen met een berg aan hooi. 😊

Paddy je bent welkom mijn vriend

Bezige bijtjes regelen alles vooraf .

In tegenstelling tot maandag wat wel een erg koude dag was 6 graden met een gevoelstemperatuur van 3 graden regen en erg guur.
Begon de dag al met een zonnetje en was het aangenamer warm 14 graden een zeer goed begin van de spannende dag die ons te wachten stond vond ik.

Na een ontbijtje voor onszelf kregen de paarden ook ontbijt. Sandra wist me te vertellen dat Paddy wel eens kieskeurig is en duidelijk voorkeuren heeft. Ik had dan ook een appeltje gekregen. Maar meneer vond het duidelijk nog te vroeg voor een appel. Die was nog steeds met grote vraagtekens naar mij aan het kijken en tussendoor ging die telkens aan mijn hoofd ruiken. Who are you?
Alle paarden kregen hun hapje en werden wisselend buiten gezet terwijl de stallen werden schoon gemaakt. En Sandra en ik deden maar 1 ding en dat was praten en praten over onze favoriete bezigheid. 😊

Ik begon toen al lichtjes zenuwachtig te worden. Want in de aanloop naar het bezoek aan Paddy was er iemand op het briljante idee gekomen (die wist al lang dat Paddy mijn hart had gestolen) om maar alvast een keuring te regelen. Afzeggen kon nog altijd op maandagavond in het slechtste geval. Maar dan hoefde ik alleszins niet nog eens naar Ierland om te keuren.

En zo had ik dus geregeld dat op dinsdag er een dierenarts helemaal uit Galway kwam met xray apparaat om Paddy volledig te keuren en zijn benen op de foto te zetten om uit te sluiten dat hij geen ocd zou hebben of slecht ontwikkelde gewrichten.
En had ik met mezelf de afspraak gemaakt als de foto’s niet goed zouden zijn dat ik hem niet zou nemen. Maar we moesten nog wat geduld hebben tot de middag.

Dus ik kreeg inmiddels al stress want ik vond Paddy wel heel erg leuk, maar het was nog steeds af te wachten hoe hij de keuring zou doorstaan.
Sandra was er wel gerust in. En John de vader van Sandra die begon samen met mij een beetje te ijsberen. Want uiteindelijk weet je het nooit hoe graag dat je ook wil dat het goed gaat.

En toen kwam Felim Mac Eoin de dierenarts aan. Een zeer rustige man en erg vriendelijk. Samen met zijn assistent. Ze vonden het wel bijzonder om een Belg te treffen in culmore die een jonge kruising connemara x Irish sporthorse wil keuren. En nadat ik mijn wensen had uitgelegd en ook waarom gingen we aan de slag.

Alles kwam aan bod. Hart, ogen, longen, chip, exterieur, bewegingsanalyse en daarna gingen we over op de Xray foto’s.
En wat was Paddy voorbeeldig. Zelfs Felim vond het apart dat hij zo braaf was ondanks zijn beperkte ervaring met mensen en zijn leeftijd.

Hij herkende deze karakter trek uit de Irish sport horses. Een mooie kruising zei hij erbij. En stelde me gerust dat ISH paarden laatbloeiers zijn en lang doorgroeien. Vandaar dat hij overbouwd is. Maar hij moet nog 2 worden he. En de groeischijven onder de carpus die zijn dicht en alles daarboven is nog in vol proces.

18 foto’s later. Is Paddy helemaal goedgekeurd. Hele mooie foto’s haarscherp en de gewrichtjes van Paddy zijn ook haarscherp. Zijn knieen zijn nu nog grof omdat ze nog volop in ontwikkeling zijn.
En als er nu geen ocd zit komt deze ook niet meer 😊

Groen licht van de dierenarts. En we waren allemaal super blij. Paddy krijgt een nieuw baasje!

Ondertussen had ik de kans gekregen om Paddy te leren kennen in ongewone situaties zoals enten, dierenarts, tanden nakijken.
En was ik helemaal blij met zijn voorbeeldig gedrag. Zo netjes en beheerst ondanks dat het toch spannend was. Maar hij ontploft niet. Nee hij denkt. Je ziet hem echt denken.

Dus enof ik het nieuwe baasje wil worden. Heel erg graag 😊

Ondertussen was ik nog aan het bekomen van mijn nieuwe aanwinst. Het thuisfront aan het inlichten. En Sandra die was al contact met het transport aan het opnemen. Wat ik niet in de gaten had.
En kwam dus na 15 min de hoek met het goede nieuws dat hij donderdag al kon vertrekken.
Ik was half in shock. Zo snel! Andrew moest al in Antwerpen zijn dus een uurtje verder rijden was ideaal.
Na de bevestiging van het thuisfront mocht hij zo snel komen en was hij meer dan welkom op stal.
Maar ik was er echt ondersteboven van. Zo snel Hahahaha.

Ok super goed nieuws maar er moest ook nog gemasseerd worden.
Major dé wedstrijd Connemara van Sandra waarmee ze naar Hickstad gaat was aan de beurt.
Een Connemara van het oudere type maar met super veel beweging.
Nadat ik hem in beweging had gezien ging ik aan de slag. En wat kon hij genieten.
Van voor tot achter heb ik hem los gemaakt en daarna nog getapet. Gelukkig bleef het plakken ondanks de felle ruiperiode.
En naderhand was hij helemaal zen. Sandra zag het meteen.

En ik was helemaal gaar. Van de spanning van afgelopen middag. Van het stuiteren omdat ik weer een paardje heb, en dan nog eens een diepe massage te hebben gedaan.
Tijd voor ontspanning.

Fototime! Om het thuisfront op de hoogte te houden moesten er de nodige foto’s en video’s gemaakt worden natuurlijk.
want inmiddels was Paddy echt een knuffelkont geworden naast me en blijkt die met 2 op de foto leuker te zijn dan alleen 😊
Want telkens de deur open ging stond ik daar. En kwam die snuffelen.
En poseren ging in 1 moeite door.

Ik denk dat we binnen het half uur de nodige fans verzameld hadden op facebook en Instagram.
Erg leuk om te weten dat iedereen zo met me meeleeft.
Later die dag heb ik niet veel meer gedaan dan wat op de bank hangen, chatten en relaxen.

Ik zou vast een goed kunnen slapen verzekerde John mij. Inderdaad ja. Als een blok viel ik in slaap.
En als een echte paardenmama werd de eerste droom een feit en had ik me s’nachts zorgen gemaakt over ….

Dat kom je morgen te weten in het volgende blog.

Yes, ik ga naar Ierland.

Dat was wat ik de laatste tijd tegen iedereen zei. En dan was de eerste vraag altijd. Ga je het land verkennen? Nee ik ga naar een paard kijken. Want het leven is beter met paard antwoorde ik dan met een Big Smile op mijn gezicht.

O en hier om de hoek zijn niet genoeg paarden vroeg men dan?
Nee niet die ene speciale die ik gezien heb was telkens mijn antwoord. En dan gingen de wenkbrauwen omhoog.

Toen mijn lieve Sky gegaan was. Heb ik mezelf de vraag gesteld, naar wat ga je op zoek?
Met pijn en verlangen in mijn hart beschreef ik hoe mijn toekomstig paardje moest zijn.
En het is eigenlijk heel gek.
Dit is nu mijn 3 de paard dat ik koop. En bij het eerste paard was de kleur voor me belangrijk. Bij mijn 2 de paard was kleur niet belangrijk maar wilde ik vooral een snelle sensibele.
En in mijn 3 de wens ging ik voor kleur, sensibel en een hartsvriend.
Zo gingen mijn woorden de kosmos in.

Heel veel sneller dan verwacht maar welkom en zeker niet op een manier dat ik het had verwacht kwam er een paardje in het vizier. En ik kreeg het meteen warm. 1 klein ( groot) detail 😊
Hij stond in Ierland.
En zo begon mijn reis.

6 weken later nam ik het vliegtuig richting Dublin. Ik ging niet enkel een paard bekijken.
Ik moest zelf ook nog wat obstakels nemen. En dat was namelijk dat ik nog een hele autotrip voor de boeg had en ik links zou rijden. Ik vond de gedachte alleen al super spannend. Maar ik ging voor de uitdaging. En ik stapte links in waarbij het stuur rechts stond 😊 En men had me vooraf nog gewaarschuwd.
Ik begon er met knikkende knieën aan en al gauw reed ik Dublin uit.

En een goeie 2 uur later kwam ik veilig aan op mijn bestemming.
En mijn eerste indruk over het binnenland van Ierland was inmiddels een feit.
Heel erg anders dan bij ons. Erg landelijk. Als ik naar de omheiningen kijk zou ik vermoeden dat er in het zomerseizoen overal paarden kunnen staan. Echter nu kwam ik op 200 km amper een handjevol paarden buiten tegen.

Later kwam ik erachter dat de meeste paarden in de winter binnen staan vanwege het gure weer en vanaf mei weer buiten gaan.
Het landschap zelf is heuvelachtig met een ruwe bodem en begroeiing. En voorzien van typische stenen muurtjes. Mooi om te zien.

Ik was welkom bij de eigenaren van Paddy waar ik 3 dagen mocht verblijven en ik goed voorzien werd van eten. Dus alvorens ik Paddy nu echt eindelijk kon bewonderen. Gingen we eerst thee drinken en wat eten. Ik had inmiddels na 9 u reizen wel een hongerke gekregen.

En waar je ook komt in de wereld. Zet een stel paardenmensen bij mekaar en het praat vanzelf 😊
Nadat we uitgebreid hadden kennis gemaakt gingen we eens kijken wat Paddy van zijn bezoek zou vinden.

Hij keek zich de ogen uit zijn kop. En was eerst wat argwanend. Maar hij houd van ruiken.
En het eerste wat mij opviel aan de stalletjes was dat de deuren erg hoog waren. Iets wat wij niet gewend zijn. Maar ze wisten me te vertellen dat ze veel jonge paarden kopen en ze wel eens rustig over de deur springen. Vandaar de hoge deuren. De stallen waren erg ruim en in de stallen waren de muren niet zo hoog dus de paarden hebben contact met elkaar.

Na enig gesnuffel mocht Paddy uit zijn stal. En kon ik eindelijk zien hoe hij in het echt was. Want afgaan op foto’s is niet altijd even gemakkelijk.
Het eerste waar ik naar keek waren zijn benen en zijn hoeven.
Oef, 4 goeie rechte benen en 4 mooie van nature gevormde hoeven eronder.
Een knap hoofdje met een zeer lieve blik en een zacht oog.
So far so good dacht ik. Hij was al goed opgeknapt in de voorbije 8 weken sinds hij Bij Sandra Conlon stond. En ze had al erg goed voor hem gezorgd.

Want voorheen had Paddy altijd op het land gestaan met nog 3 andere paarden en had hij maar weinig menselijk contact gehad. Dus de laatste weken is er heel veel op hem afgekomen en heeft hij heel veel nieuwe dingen moeten leren kennen.

Ik had nog een paardje gezien en die stond een dorp verderop en samen met John ging ik kijken naar de paarden bij Charlie. De schimmel die ik gezien had was echt een mooi paard. En was een Irish draught 3 j en had al flink massa. Zeer mooi toekomstig eventingpaard maar het zou een echte tank gaan worden. Dat is wel duidelijk.

Maar wat zijn wij verwend met onze accommodaties hier in Belgie – Nederland.
En dan nog durven we wel eens te zeuren. Je kunt merken dat de paardenmensen in Ierland echte paardenmensen pur sang zijn. Heel anders dan bij ons.
Ik wil niet romantiseren want ik denk dat sommige situaties op verschillende boerderijen echt wel voor verbetering vatbaar zijn. Maar wat ik in het gasthuis vooral kon merken was. Dat men het erg belangrijk vind om de paarden niet te verwennen wanneer ze de leeftijd van 3 nog niet hebben bereikt. Ze willen er zeker van zijn dat het paard de normale omgang met mensen op een positieve manier ervaart. Maar ze willen ook behoeden dat de paarden verwend worden en hierdoor brutaal kunnen worden.

Na een kort bezoekje weer naar Sandra. Die was inmiddels begonnen aan het schoonmaken van de stallen. Dit doet ze 2x per dag. En de paarden krijgen 3x per dag voer. De paarden krijgen telkens de gelegenheid om de stallen te verlaten en even buiten de benen te strekken. Ik vond zelf dat ze dit heel beheerst deden. Bij ons tref ik ze wel eens brutaler😊

Inmiddels was het avond en konden we aan tafel om te eten, voorzien van een lekker wijntje en een toetje.

Ik was daarna erg moe en ik ging op tijd naar bed. Waar ik heerlijk heb liggen wegdromen.
De lokale tijd was ons oude winteruur. Dus ik kon lekker uitslapen. En ik had de opdracht gekregen om dit ook lekker te doen en te ontspannen.

Hoe dag 2 verloopt kun je lezen in het volgende blog.
Maar dag 1 was echt al een te gekke ervaring die ik mooi in mijn rugzakje heb zitten.

Aangespannen rug of look a like aanspanning?

Als we gaan rijden dan zijn de meeste van ons gefocust op de houding. Want we moeten zo snel mogelijk ervoor zorgen dat het paard in dé houding loopt. En dé houding is dat het paard voorwaarts neerwaarts loopt. Waarom ? Omdat het zo verteld is of omdat we weten dat het paard de rug omhoog hoort te brengen en de achterbenen voorwaarts moeten grijpen.

Waarom ?

Ik ga toch nog even een korte logische samenvatting maken. Het paard moet actief naar voren lopen zijn buikspieren aanspannen waardoor de rug zal opbollen en de bovenlijn mooi zal aanspannen. De beweging begint altijd vanuit het achterbeen vandaar dat hij van achter naar voor moet gereden worden en niet andersom. Het paard ervaart de contactteugel als aangenaam en zal de hand volgen als het paard uitgenodigd word om de bovenlijn langer te maken. Alle wervels in de wervelkolom worden nu als een waaier geopend en het paard is in staat om de ruiter nu goed te kunnen dragen. Zonder hierbij zelf ongemak te ervaren.

Hoe ?

Je paard moet ontspannen lopen en altijd de voorwaartse drang naar voor hebben.
Je paard maakt een zacht contact met de hand en neemt de verbinding aan.
Je paard moet je hand naar voren willen volgen als je toestaat.
En je paard moet goed aan het been zijn.
Je voelt je paard soepel en gemakkelijk bewegen.

Wat ik wel eens om mij heen zie is de look a like houding !

Vaak loopt het paard ontspannen maar ontbreekt het aan voorwaartse energie. De hals word horizontaal en laag gedragen en het neusje is er vaak net uit. De ruiter is gefocust op ontspanning en terecht en op een zachte verbinding maar er gebeurd helemaal niets. Het is niet omdat de hals horizontaal of laag is dat het paard de bovenlijn dan goed aanspant of de buikspieren goed gebruikt. Deze ruiter wil het heel erg goed doen en hierbij het paard niet forceren. Daar ben ik het helemaal mee eens. Maar omdat de beweging energie mist gaan de spieren niet goed aangesproken worden. En gebeurd het dus dat het paard nog altijd met een holle rug loopt waardoor de toppen van de wervels in de wervelkolom grote kans maken om tegen mekaar te komen. En voor erg veel ongemak en pijn kunnen zorgen.

Hoe voel jij of je paard goed over de rug loopt ?

Je begint altijd met je paard actief te laten stappen en je neemt een zacht of een licht contact met de mond. Als je paard de hand vertrouwt dan zal hij de verbinding aangaan. En blijf je vering voelen. Geef je teveel been en je paard word te gehaast dan zal je paard in je hand gaan duwen en dan word je paard tegen de hand. Dan ga je iets minder been geven maar je blijft wel een actieve voorwaartse drang nastreven. Als de verbinding goed is nodig je het paard uit om je hand te volgen wanneer je een klein stukje toestaat. Ondertussen blijf jij wel de activiteit onderhouden. Je moet altijd het gevoel behouden dat je meer been geeft dan dat jij je hand sluit. Er is niks mis mee de hand te sluiten en je paard neerwaarts te vragen zolang de aanvulling van je been maar meer is. Wanneer is je been teveel? Als je paard tegen de hand komt.

Daag je paard uit om een harmonica te worden.

Hoe zorgen we er dan voor om de buikspieren goed te laten werken? Wel in stap gaan we vragen dat het paard groter gaat stappen en meer schoudervrijheid zal krijgen. De gedachte en intentie in je hoofd hebben dat je voor een 7 moet gaan stappen kan je daarbij helpen.

In draf ga je schakelen. Denk aan het rijden in een auto je hebt 6 versnellingen. 1 is naar stap 2 is naar een grotere stap. 3 is aandraven, 4 is actiever gaan draven, 5 en 6 is nog groter en actiever draven. En is zeker in begin niet de bedoeling dat je dit lang volhoud. Maar wanneer je in 3 zit sta je hand een stukje toe en vul dit aan met je been schakel op naar 4. Een halve grote volte en weer terug naar 3 . En zo ga je steeds schakelen van 3 naar 4 naar 5 en weer heel zachtjes terug op je zit,zonder hand hulp. En als jij in deze 6 versnellingen goed kan gaan schakelen dan heb jij de buikspieren erg goed aan het werk gezet dan voel je dat de achterbenen veel actiever worden en het bekken beter gaat kantelen en de bovenlijn echt gaat opbollen.

Ik weet zeker dat je paard dan zijn rug goed gebruikt zijn wervels mooi geopend zijn en de buikspieren ten volle getraind worden. En je een mooi actief achterbeen gaat krijgen. Want het paard moet juist leren om groot en klein te draven. Groot betekend voorwaarts neerwaarts. Klein betekend bekken meer gekanteld en een korter frame waarin je paard beweegt. Tis absoluut niet de bedoeling om je paard in mekaar te trekken maar juist eerst uit te nodigen om groter en langer te worden actief naar voren en in deze lengte te leren gaan schakelen en je paard met een aangespannen rug die je behoud in overgangen terug, terug te laten schakelen. Net zoals een harmonica.

Wanneer je hiermee aan de slag gaat. Dan kan het zomaar zijn dat je paard tijd nodig heeft om je hand te leren vertrouwen. En je hier dus enkele weken mee aan de slag moet. Maar het is wel een goede basis waarvan alles natuurlijk begint. En die je goed wil bevestigen.

Rome is ook niet op 1 dag gebouwd. Dus neem je tijd hiervoor en heb geduld.

Veel succes Oona

Loopt je paard nu kreupel of is er wat anders aan de hand?

Je ziet iets aan de beweging van je paard en je kan het niet thuis brengen. Loopt je paard nu kreupel of is er wat anders aan de hand?

Als een paard een afwijkend bewegingspatroon heeft van de normale tact in de gangen dan is er een mogelijkheid dat je paard atactisch is. In de volksmond zeggen we coördinatie problemen bij het aansturen van bewegingen.

Bewegingen vinden plaats wanneer spieren aan het skelet trekken. En een spier die word aangestuurd vanuit het zenuwstelsel d.m.v. een prikkel. Als er ergens in het lichaam een zenuw geklemd zit of beschadigd is gebeuren er fouten in de aansturing van de spieren wat zich uit in te traag zijn, het verkeerde moment, te weinig, … er ontstaan milde of ernstigere onregelmatigheden wat we terug zien in een beweging die afwijkt.

Wat is het zenuwstelsel en hoe zorgt het in normale omstandigheden voor beweging?

Het zenuwstelsel is een zeer ingewikkelde lichaamssysteem en bestaat uit de hersenen, het ruggenmerg en een zeer uitgebreid netwerk van zenuwen die vertakken .

Het word actief door bliksemsnelle prikkels die plaatsvinden in of aan het lichaam. Bijv wanneer je iets heet aanraakt reageert je zenuwstelsel meteen supersnel door met je hand terug te trekken. Hij geeft peil snel een commando aan je spieren die nodig zijn om de beweging te laten plaats vinden die je hand terug trekt dit gebeurd onbewust en razendsnel. Het is ook nodig dat dit systeem razendsnel en optimaal werkt om te kunnen overleven. Zou de zenuw bij de aansturing verstoord geweest zijn dan had je hand waarschijnlijk verbrand geweest omdat de coördinatie van de beweging verstoord was.

Het zenuwstelsel coördineert ook alle andere stelsels zowel bewust als onbewust en daarom staat aan het begin van elke beweging hoe klein ze ook is. Het heeft controle over alle bewuste en onbewuste bewegingen. Onbewust beweging is het hart dat automatisch klopt. Bewust is als een paard met zijn hoef tegen de staldeur bonkt.

Uit wat bestaat het zenuwstelsel?

Het bestaat uit grote hoeveelheden zenuwcellen. Die allemaal samenwerken en boodschappen doorheen het hele lichaam sturen. Het is eigenlijk een netwerk van draden die informatie doorsturen naar de hersenen en weer terug met een boodschap naar de spieren om een contractie te laten plaats vinden.

Wat doet het centrale zenuwstelsel?

Het centrale zenuwstelsel bestaat uit hersenen en ruggenmerg en zijn het centrum van het zenuwstelsel het zit in de schedel waar het goed beschermd is voor beschadiging van buitenaf. Het activeert alle systemen waar nodig en activeert de spieren.

Het ruggenmerg loopt in het midden door een tunnel door de halswervels en de wervelkolom van de rug. Het is een aaneenschakeling van vezels en cellen waarlangs de informatie en aansturingen plaats vinden tussen de hersenen en alle andere delen en ledematen van het lichaam het vertrekt in de hersenen en bij de eerste halswervel tot aan het si-gewricht en vertakt zich op verschillende plaatsen.

Wat gebeurd er wanneer zenuwcellen beschadigd zijn?

Dan word de boodschap die de hersenen uitstuurt via het ruggenmerg slecht aangestuurd en zien we dus afwijkingen in de beweging. Het is dus naast spieren die in conditie moeten zijn nog een fragiel systeem dat zeer belangrijk is.

Welke afwijkingen zien we wanneer het zenuwstelsel mogelijk verstoord is.

Spieratrofie de afname van spieren ten gevolge van harnachement dat niet goed aanpast kunnen de zenuwuiteinde beschadigen.
Afwijkingen van het gebruik van de wervelkolom en de bijhorende structuren.
Verlies van tact en regelmaat in de beweging.
Verschil in flexie en extensie van de beengewrichten.
Weinig reactie op reflextesten.

Wat als je paard een afwijkend bewegingspatroon laat zien?

Wanneer het paard atactisch is bevonden is het van groot belang dat er word gezocht naar de oorsprong die afwijkt. Komt de afwijkende coördinatie verder uit het hersen gedeelte of komt ze verder uit de wervelkolom die door een trauma beschadigt is geraakt.

In een universitair ziekenhuis kan er een MEPP test gedaan word die uitmeet hoe de reactiesnelheid bij reflextesten verloopt.
Daarbij kan men nog bijkomende foto’s maken van de halswervels of de wervelkolom om te kijken of er tussen de verschillende wervels voldoende ruimte aanwezig is om langs mekaar heen te bewegen.

De diagnose die daaruit volgt bespreekt de dierenarts met je en hierbij geeft hij gepast advies over de mogelijke herstelkansen. Maar die is afhankelijk van paard tot paard en van de tijd die zit tussen het vaststellen van de ataxie en de ondersteuning met medicijnen.

En bij een groot deel van de paarden is er helaas geen voldoende herstel mogelijk.

Hoe draagt het paard het gewicht van de ruiter?

Als eens over nagedacht?

Als we plaats nemen op de rug van het paard zitten we letterlijk op de rugwervels. Die een volledige verbinding vormen tussen de voorhand en de achterhand. Met ligamentjes , pezen, spiertjes en vele gewrichtjes zorgen zij voor stabiliteit , ondersteuning en de mogelijkheid tot bewegen zowel verticaal als lateraal.

Om plaats te kunnen nemen is het van groot belang dat er aan het verloop van de rug veel aandacht word besteed en de houding. Voor het paard is het voordeligst als deze de ruiter kan dragen met een sterke rug die goed bespierd is . Want een sterke rug is als een sterke stevige stabiele brug die ervoor zorgt dat de uiteindes van de rugwervels als een waaier uit mekaar staan.
Een rug die keer op keer slap is en moet dragen loopt een groot risico waarbij de toppen van de rugwervels tegen mekaar komen wat zeer pijnlijk is en beschadigingen met zich meebrengt.

Hoe zorg je er dan voor dat een rug getraind word?

Dit doen we via de buikspieren.
Door de buikspieren te prikkelen worden de buikspieren korter en de rugspieren langer.
Prikkel je de buikspieren niet dan worden de buikspieren langer en de rugspieren korter. Je paard loopt dan met een holle rug en een hoge hals houding. En de beweging word beperkt.

Moeten we nog iets doen?

Ja bij de buikspieren horen ook de borstspieren. Die zitten vooraan de tussen de benen. Het aanspannen van de borstpieren zorgt ervoor dat het schoftgebied gelift word en het verloop van de rugbespiering op zijn beurt zorgt voor het goed openen en sluiten van het bekkengewricht waardoor de achterbenen veel beter naar het zwaartepunt kunnen grijpen.
Loopt het paard met zijn hals hoog, tegen de hand dan is de shoft het laagste punt, de rug weg gedrukt en kan het bekken niet voldoende openen en sluiten. En ontstaat er een beperkte beweging , stabiliteit en ondersteuning van de rug.

Hoe prikkel je de borstspieren?

Bij het plaats nemen op de rug. Ga je het paard de gelegenheid geven om de hand te vertrouwen en deze te volgen. Volgen wil zeggen dat de hals draagt in een voorwaarts neerwaartse tendens . Omdat dan de shoft gelift word. Afhankelijk van het stadium van je training word de shoft gemiddeld of ten volle gelift.

Een sterke terugwerkende hand die het hoofd en de hals naar beneden dwingt of houd veroorzaakt het tegenovergestelde. Het paard spant dan juist zijn onderhals spieren aan en laat de schoft vallen wat niet gewenst is.
Je kunt niet de bovenhals spieren aanspannen en ontwikkelen wanneer de onderhals spieren continue aangespannen zijn door het verzet tegen een dwingende hand.

Het vinden van vertrouwen in de ruiterhand is niet altijd even gemakkelijk voor het paard. Vaak zijn we geneigd om te snel erdoor te willen werken.
Maar houd dan in gedachten dat het niet ten gunste van je shoftlift is.

Succes Oona

Is je paard echt sterker op 1 zijde of is het misschien een smokkel oplossing?

Je hebt je paard lekker los gestapt in de warming up en 1 van de dingen die je opviel is dat je paard heel de tijd sterker bleef op 1 teugel. En je vond dat hij niet lekker soepel was. Daarna ging je in draf om hem verder “los “ te rijden in de hoop dat het wel beter word maar integendeel het werd enkel maar erger.

Tijd om hier wat mee te doen!

Want wat je voelt is duidelijk het verschil tussen de kracht van de 2 achterbenen.
Dit vertelde ik in het vorige Blog al wat dit precies is.

Nu gaan we het hebben over de oplossing die het paard van nature gaat aanbieden die wij niet als gewenst ervaren maar die hij wel zal inzetten als smokkel oplossing om juist geen gewicht te hoeven dragen op het zwakkere achterbeen.

Het paard is gebouwd op 4 benen en is in de bovenlijn verbonden met de hals en rugwervels. Echter heeft moeder natuur de rugspieren niet even lang gemaakt. En wanneer we hier als ruiter plaats opnemen is het paard uit balans. Uit balans wanneer hij rechtdoor loopt, uit balans in de wendingen.
Om het paard weer in balans te brengen gaan we hem soepeler maken met buigingswerk. Zodat hij rechtdoor en in wendingen zijn gewicht exact over 4 benen blijft dragen en de rugspieren aan beide zijdes even lang worden. De moeilijkheidsgraad zit erin om de balans te vinden in alle verschillende gangen.

En voor ons is het de kunst om het paard te laten begrijpen dat we buiging willen en het paard soepeler willen maken. Wij gaan d.m.v. stelling en ons binnenbeen vragen aan het paard om te buigen. Het binnenachterbeen moet onder het lichaam tot in de sporen van het binnenvoorbeen worden geplaatst. Waarbij de heup aan de binnenkant zakt. Dat is het uitgangspunt.

Vaak als het paard nog niet soepel genoeg is aan de kant waar hij moeilijk buigt.
Gebeurd het volgende:

Vb gaat uit van een zwakker rechterachterbeen:

– Het sterkere linkerachterbeen rechtsom zal de achterhand naar binnen duwen en het paard valt over de buitenschouder weg. Dit omdat het zwakkere spronggewricht naar buiten draait in plaats van zich direct onder de achterhand te plooien zoals het sterkere spronggewricht aan de andere kant.
– Linksom gaat het rechterachterbeen dat zwakker is naar buiten uitzwaaien. Wat je voelt is dat het moeilijk is om het rechterachterbeen bij het paard te houden en uitzwaait.

De oplossing is ervoor te zorgen dat hij meer gewicht op rechtsachter gaat dragen. En meer gaat luisteren naar de begrenzende hulpen.
En hiervoor zal je moeten zorgen dat je de juiste teugelhulpen gaat inzetten die samenwerken met je buitenbeen.

Je paard extra laten buigen op je binnenteugel zonder dat het paard buigt om je binnenbeen gaat het paard nog meer over de buitenschouder laten wegvallen. Dit gaan we dus niet doen!
– Maar door je paard in een contrastelling te vragen en met je buitenbeen de achterhand naar binnen te duwen ga je het paard verplichten om gewicht op het rechterachterbeen te plaatsen.
En ga je het paard leren om de hulpen aan de buitenzijde als een begrenzende hulp te respecteren.
Even gemakkelijk gezegd. Door het paard eerst te leren waar de grens ligt aan de buitenkant. Zal het gemakkelijker worden om ze begrenzend toe te passen wanneer je het paard gaat vragen te buigen om je binnenbeen.

Allemaal gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik weet het. Mijn jonge paard heeft het nu steeds beter onder de knie. Maar toen ik begon te lessen met hem om hem verder in te rijden gingen we dus eerst met actief voorwaarts rijden aan de gang en buiging was het 2 de op ons leerlijstje.
Ik vond dit erg moeilijk en Sky ook want hij maakte mij echt wel duidelijk dat hij niet zoveel respect had voor mijn begrenzende hulpen en niet meteen van plan was om meer gewicht op het rechterachterbeen te plaatsen. Het heeft toch een week of 4 geduurd voor we hier in wat meer fine tuning hadden. Maar ik ben uiteindelijk wel blij dat we deze oefening nu goed onder de knie hebben en ik hem zowel linksom als rechtsom inzet als ik voel dat mij teugelcontact ongelijk word. In galop voel ik nog steeds duidelijk dat het rechterachterbeen niet genoeg buigt, naar voren grijpt en de binnenheup zakt. Maar het blijft work in progress en alle begin is moeilijk. Stap en draf gaan nu goed.

Want een paard dat gelijk is op 2 teugels zit veel gemakkelijker en is aangenamer rijden.

Veel succes

Oona

Hoe komt het dat mijn paard niet goed buigt? Zit hij vast in zijn rug of is er meer aan de hand?

Help ik maak me zorgen ik voel dat mijn paard minder goed 1 zijde op buigt. Kun jij me uitleggen wat ik nu precies voel?

Paarden zijn net als mensen links of rechtshandig. En dat bepaalt dat ze een voorkeur hebben ontwikkeld waarin de paarden van nature 1 zijde gemakkelijker buigen.
Echter wat wil die buiging nu precies zeggen?

Wat is buiging eigenlijk ?

In het vakjargon heeft men het over 2 soorten buigingen. Dé lengtebuiging het paard buigt naar links of naar rechts. En over de buiging in de achterhand d.w.z. buiging in het si-gewricht en het openen en sluiten van de heup en het spronggewricht je rijd als het ware de achterhand als een veertje in mekaar.

Als je het hebt over mijn paard buigt minder goed 1 zijde op dan bedoel je dus eigenlijk lengtebuiging. In de ideale training is het paard gebogen naarmate de grote van de volte. En je voelt dan duidelijk verschil tussen links of rechts. De ene volte voelt gemakkelijk te rijden aan hier hoef je maar weinig voor te doen om de buiging te onderhouden.
De andere volte heb je het gevoel dat je paard de bocht niet rond geraakt. Dat je meer binnenbeen moet gebruiken om hem te helpen buigen en meer moeite hebt met de teugelvoering in je binnenhand.

Wat je eigenlijk voelt is het verschil tussen de achterbenen!

Vb. rechtsom is je aanleuning minder fijn. Je paard laat iets minder los in zijn lijf. Hij is iets minder voorwaarts rechtsom en valt met de achterhand gemakkelijker naar binnen.
In feite voel je dat het rechterachterbeen een iets kortere pas naar voren maakt dan het linkerachterbeen. En de rechterheup hierdoor iets minder goed zakt. Tijdens het naar voor brengen van het rechterachterbeen.

De oplossing om je paard fijner door zijn lijf te laten lopen is altijd hetzelfde.
Als jouw paard genoeg actief voorwaarts is dan word de nageeflijkheid automatisch steeds beter op voorwaarde dat jij met een vriendelijke contactverbinding blijft rijden.
Dus je vraagt het rechterachterbeen meer voorwaarts in een actieve reactie op een drijvende hulp, het paard treed meer door naar voren aan de binnenzijde wat ook betekent dat hij meer zal gaan buigen. Zowel in de laterale buiging als in de buiging in de achterhand ( si-gewricht +het openen en sluiten van de heup en het spronggewricht.)

En dat is waar we naar op zoek moeten! Maar dat is niet wat ons paard ons kan bieden vanaf Rondje 1.

Als ons paard koud van stal of van de wei komt. Dan zal hij op standje economisch vaak bewegen zelfs die paarden die van nature aanleg hebben om groot te bewegen. Elk paard heeft zijn standje economisch bewegen. Dus het is van groot belang dat we het paard goed gaan losstappen waarin de gewrichtsvloeistof zich gelijkmatig gaat verdelen en voor de juiste smering kan gaan zorgen om beter te gaan bewegen dan voorheen.

Pas dan is het eerlijk om te gaan vragen aan je paard om actiever naar voren te lopen.
En actiever te blijven tijdens het vragen van de lengtebuiging.
Als je paard nog niet warm genoeg is kan hij nog niet vlot genoeg naar voren draven.
En houd hij als het ware het zwakste been heel licht een beetje stijver dan het sterke been.

En dit voel je terug in je hand in je contact in je buiging die net niet helemaal even lekker loopt als de andere zijde, en het over de rug lopen dat ietsje minder is dan aan de andere zijde. Het kan zelfs zo extreem aanvoelen dat je het gevoel hebt dat je paard volledig vast zit in zijn rug en er meer aan de hand is. Als je paard moeite heeft om hier ontspanning in te vinden en alleen maar zijn rug blijft weg drukken dan komt hij ongetwijfeld ook vast te zitten. Je kan dit niet op 1 week goed voor mekaar krijgen in je training en je zal de nodige tijd nodig hebben om het zwakkere achterbeen sterker te maken en gelijkmatig te maken.

En dit is wat het losrijden telkens opnieuw inhoud bij aanvang van je training.

Kun je het verschil tussen links en rechts losrijden en je paard rechtrichten?
Dan heb je een eerste basis bevestigd waar je op kan beginnen bouwen. En altijd weer naartoe kan keren.
Met de controle vragen:
– Is mijn paard links en rechtsom even actief voorwaarts?
– Buigt mijn paard even goed links als rechtsom?
– Loopt mijn paard zowel links als rechtsom evengoed over de rug?
– Met welk been moet ik sterkere drijvende hulpen geven om de buiging te verkrijgen?

Paarden houden betekent altijd nauwlettend het management van je paard op de voet opvolgen. Om het minste opkomend euvel de kiem in te smoren.